یکی از قوی ترین راههای افــزایش سطوح انــرژی مـا تنفس صحیح است.

بهترین تکنیک تنفس ، تنفس شکمی است یعنی طوری نفس بکشید که هنگام دم شکم شما به جلو آمده و هنگام بازدم شکم داخل برود شاید به نظر سخت می آید اما اگر به تنفس کودک چند ساله که هیچگونه استرسی ندارد دقت کنید خواهید دید که همراه نفسهای او شکمش جلو و عقب می شود.در واقع همه ما تنفس واقعی را در اثر درگیر شدن با استرس ها و مشکلات فراموش کرده ایم و اگر دوباره آن را تمرین کرده و آغاز کنیم مانند کودک خردسال پر از آرامش می شویم و به لحاظ علمی بدین خاطر است که زمانی که دم را انجام می دهیم اگر شکم را به بیرون بدهیم ریه ها از لحاظ داخلی فضای بیشتری دریافت می کند و هنگام بازدم اگر شکم را به داخل فشار دهیم اندام داخلی به قسمت پایین ریه فشار می آورد و باعث کوچکتر شدن حجم ریه و در نتیجه خارج شدن بیشتر دی اکسیدکربن از ریه می شود به هر حال شما تنفس شکمی را تمرین کرده و دوباره همچون زمان کودکی تنفس صحیح را آغاز کنید و به مدت 21 روز اینکار را ادامه دهید و در مورد تغییرات حاصل خودتان قضاوت کنید.

تنفس مناسب، عامل عمده کاهش وزن:

بدن ما سه چیز را پردازش می کند:غذا، مایعات و اکسیژن.هر چند ما از غذا و مایعات لذت بیشتری می بریم، در واقع اکسیژن است که مواد سوختنی بدن را تامین می کند.اکسیژن از طریق فرآیندی به نام اکسیداسیون، از لحاظ شیمیایی غذا و مایعات را به انرژی تبدیل می کند این و گرمای اکسیژن است که ماهیچه های بدن را منبسط و منقبض می کند، سلول ها را ترمیم می کند، غذا به مغز می رساند، حتی اعصاب ما را آرام می کند. در واقع تنفس ابزار عمده پاکسازی بدن به حساب می آید. بدن ما هر روز صدها بیلیون سلول قدیمی را می سوزاند.

این سلول های قدیمی سمی هستند و باید از سیستم ما برداشته شوند.این امری عادی و طبیعی در روند بدن است و جای هیچ گونه نگرانی وجود ندارد، مگر بنا به دلایلی این مواد زاید سمی به همان میزانی که تولید شده اند، از بدن رانده نشوند.تا وقتی ما به طور صحیح نفس می کشیم و اکسیژن کافی وارد بدنمان می شود، به حد کافی انرژی وجود دارد، و مواد زاید به راحتی دفع می شوند. مشکل زمانی ایجاد می شود که ما به حد کافی اکسیژن نگیریم .

دقت کن که بدن می تواند غذا و مایعات را در خود ذخیره کند، اما اکسیژن را نمی تواند.ما باید در تمام لحظات زندگی مان به طور مداوم سلول های خود را سرشار از اکسیژن تازه کنیم.

در واقع یکی از دلایلی عمده که ورزش باعث سوختن چربی می شود، افزایش میزان اکسیژن و رسیدن آنها به سلول ها است.وقتی تو می دوی، در واقع میزان مصرفی اکسیژن بدنت را از هفت تا هشت لیتر در دقیقه، به سی و چهار لیتر یا بیشتر در دقیقه افزایش می دهی.در نتیجه بدن تو به حد کافی اکسیژن دارد تا جوابگوی تمام نیازهای انرژی ات باشد.

اگر در بدن تو چربی زیادی جمع شده باشد، بدین معنی است که بدنت اکسیژن و انرژی لازم را برای پردازش غذایی که خورده ای، ندارد.

وقتی تو به اندازه کافی اکسیژن به بدن نرسانی، در واقع سلول های خودت را خفه می کنی و هر چه هم تلاش کنند، باز به طور مناسب نمی توانند غذا را پردازش کنند، آنها گیر می افتند، رسوب می کنند و در نهایت انرژی تو ته می کشد.

وقتی به حد کافی اکسیژن به بدن تو نرسد، در واقع از یک پنجم نیروی بالقوه ات استفاده می کنی، کارکرد بدنت کند می شود، وزنت زیاد می شود، و حتی در مورد تغییر و تحول لجبازتر می شوی. حقیقت مبهوت کننده دیگر این است که 90 در صد ما به نحوی تنفس بیهوده داریم، یعنی از هر ده نفر، نه نفر به حد کافی اکسیژن نمی گیرند. دو شش به طور متوسط در حدود هفت لیتر گنجایش هوا دارد. بیشتر مردم فقط یک تا یک و نیم لیتر هوا را مصرف می کنند. . پس تعجبی ندارد که ما روز به روز چاق تر می شویم.

شاید تو هم مثل بیشتر مردم قضیه را جدی نگیری یا حداقل سرت را بخارانی و فکر کنی منظور این است “تنها کاری که من باید برای وزن کم کردن بکنم، تغییر و تحول و نفس کشیدنم است؟”بله، به همین سادگی.تو با تغییر دادن روش تنفسی ات می توانی به وزن دلخواه برسی، در صورتی که هیچ یک از رژیم های غذایی، قرص های لاغری و ... تاثیری نداشته است.

تنفس عمیق شکمی:

برای تنفس راه های متعددی وجود دارد، اما رایج ترین آن که بیشتر مردم انجامش می دهند، تنفس سینه ای و شکمی است.تنفس سینه ای در مقایسه با تنفس شکمی ناکافی است و مستلزم دو و بازدم بیشتری در هر دقیقه است که در ضمن قلبت را مجبور می کند تا شدیدتر کار کند، فشار خونت بالاتر می رود و سیستم عصبی ات به حالت هشدار در می آید. پس به جای هر گونه حرف و سخنی، بهتر است به تنفس عمیق شکمی بپردازیم که امری اساسی است.

دراز بکش و رها باش.کتابی را روی شکمت قرار بده، درست زیر قفسه سینه.نفسی عمیق و آهسته از راه بینی بکش تا شکمت مانند بادکنک بزرگ شود.حواست باشد که با هر عمل دم کتاب بالا برود .حالا با عمل بازدم شکمت را از هوا خالی کن، آهسته آهسته از راه بینی حالا کتاب روی شکمت پایین می رود.

اگر عادت کرده باشی تنفس سینه ای داشته باشی، در ابتدا شکمی برا تو کار راحتی نیست و حتی شاید احساس کنی که سرگیجه گرفته ای.باور کن خطری تو را تهدید نمی کند و این احساس به زودی برطرف می شود.

درست مثل این است که بخواهی با دست چپ دندانت را مسواک کنی در حالی که سال ها عادت کرده ای با دست راست این کار را انجام دهی.مدتی طول می کشد تا به این کار عادت کنی. هر موقع فرصت گیر آوردی، این روش تنفسی را تمرین کن. لزومی ندارد دراز بکشی. می توانی در موقع رانندگی، خرید و راه رفتن هم این کار را انجام دهی.فقط روی تنفس عمیق و آهنگین شکمت تمرکز داشته باش.سعی کن زمان بازدم را کمی طولانی تر از عمق دم کنی، که موجب سم زدانی بدنت می شود.

گاهگاهی توجه ات را روی تنفس خود متمرکز کن.تنفس شکمی انجام بده.اوایل کار شاید چنین به نظر برسد که فایده ای ندارد، اما سرانجام واقعاً متوجه می شوی که چطور شکمت پر از هوا می شود، قفسه سینه ات گسترش می یابد و این سبک تنفسی چگونه روی تمام جنبه های زندگی ات تاثیر می گذارد.اجازه نده که این سادگی سهولت در تنفس سر تو را کلاه بگذارد.

به هر حال، تنفس مهم ترین کاری است که ما در عمرمان انجام می دهیم، اولین و آخرین کاری که هر بشری انجام می دهد، اگر کسی تا سه دقیقه نفس نکشد، می میرد. بی رودربایستی، تنفس فعالیتی است که بیش از هر چیزی در این کره خاکی ناچیز شمرده می شود.

بینی در برابر دهان؟

احتمالاً اولین سوالی که من با آن مواجه می شوم این است:آیا باید از راه دهان نفس کشد یا از بینی؟ و جواب این است: “بستگی دارد” بعضی از روش های تنفسی مفیدتر است اگر از راه بینی باشد. به طور کلی، در تنفس روزمره بهتر است نفس را راه بینی کشیده شود.

این نوع تنفس نه تنها باعث گرمی و رطوبت هوای دم می شود، بلکه موجب می شود اکسیژن بیشتری به بخش های پایینی شش که نیروی بالقوه بیشتری برای مبادله اکسیژن در آنجا هست، برسد.

در ضمن امری بدیهی است که تنفس از راه بینی مانع عفونت و سرماخوردگی می شود، چون غشاها آب بینی ناخالصی های هوا را پالایش و رطوبت و دمای آن را تنظیم می کند.

کندی سوخت و ساز بدن:

تنفس از لحاظ زیست شناختی در بدنت تغییراتی ایجاد می کند.در واقع سلول های بدن تو را از ذخیره چربی به سوختن چربی متحول می کند. سلولهای بدن تو همیشه دو گزینش دارند:آنها یا انرژی را رها و یا چربی می سازند.سلول با درست کردن چربی، در واقع غذا را با اکسیژن کمتری پردازش می کند. متاسفانه وقتی تو به طور مناسب نفس نکشی، در واقع به اندازه کافی اکسیژن به سلول های بدنت نمی رسانی و در نتیجه آنها مجبور می شوند از اکسیژن کم یا از روند ذخیره چربی استفاده کنند.وقتی یاد بگیری به روش صحیح تنفس کنی، در واقع اکسیژن مورد نیاز سلول هایت را که برای پردازش غذا لازم است، به آنها می رسانی.تو آنزیم هایی را که سوزاننده چربی است، تحریک می کنی، که به نوبه خود موجب افزایش میزان سوخت و ساز بدن می شود.

تنفس شیمی بدن تو را هم دگرگون می کند.به محض اینکه تو و وزن کم کنی، می توانی به طور عادی غذا بخوری و هرگز هم اضافه وزن پیدا نکنی.وقتی ما تنفس سینه ای داشته باشیم، در واقع آدرنالین را در سیستم های بدنی خود رها می کنیم که باعث کندی هضم می شود. سپس این انرژی به سوی ماهیچه ها می رود. همین دلیل است که اغلب ماهیچه های ما دچار انقباض می شود و درد را در آن قسمت ها احساس می کنیم. اگر ما تنفس شکمی داشته باشیم، سیستم عصبی غیرارادی ما از حالت آماده باش خارجی می شود، ماهیچه هایمان استراحت می کنند و دستگاه گوارش ما عکس العمل از خودش نشان می دهد.دانشمندان اعتقاد دارند که تنفس عمیق باعث افزایش حرکت معده ای و روده ای (انقباضات ماهیچه ای غیر ارادی در روده ها)، جریان خون و جذب غذا می شود.

طاقت ورزش کردن ندارم:

بیشتر ما موقع ورزش نفس های سطحی می کشیم، که فقط دو پنجم شش ها از هوا پر می شود.گیرنده عصبی بخش بالایی قفسه سین، ساختار “جنگ یا گریز” را از طریق تولید مواد شیمیایی ناشی از فشار روحی و هورمن های جنگ و مرافعه، تحریک می کند. در واقع بدن خیال می کند در وضعیت اضطراری قرار گرفته است. به عبارت دیگر، ورزش حس خوبی به انسان نمی دهد. تنفس عمیق شکمی آهنگین باعث تحریک گیرنده های عصبی می شود، که آنها هم بدن را آرام و دارای نیروی دوباره می کنند.در واقع ورزش با تنفس مناسب خیلی کیف دارد و کاری می شود که تو دلت می خواهد انجامش دهی . خوردن برای دستیابی به آرامش بسیاری از مردم برای رسیدن به آرامش غذا می خورند.خوردن باعث می شود غده هیپوفیز اندورفین ترشح کند.این ماده شیمیایی طبیعی باعث کندی روند گوارشی می شود، اما حس خوبی هم به آدم می دهد آن میل به بیشتر خوردن است . اگر تنفس به طور صحیح انجام شود، در واقع به مغز پیام می رساند که در بدن اندورفین ترشح کند، درست مثل موقع خوردن.همان طوری که می دانی، اندورفین دارویی طبیعی است که احساسی خوب در انسان ایجاد می کند و باعث شادی و نشاط می شود خلاصه اینکه با تنفس صحیح می توان وزن را کاهش داد، سوخت و ساز را افزایش داد و احساس شادی و نشاط را در بدن افزایش داد و سطح انرژی بدن را به حدی عالی رساند

با این بیان در روز رستاخیز خداى دادگر حیوانات وحشى را که در این جهان براى امنیت خویش از یکدیگر می ‏گریزند، همه را در کنار هم گرد خواهد آورد تا به فراخور حال آنها داد مظلوم را از ظالم و تجاوزکار بگیرد و آنچه بر آنها رفته است جبران گردد.

وَ إِذَا الْبِحارُ سُجِّرَتْ‏

وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ‏
و آن‏گاه که جان‏ ها به هم درپیوندند.
از دیدگاه گروهى از جمله «حسن»، «مجاهد»، «قتاده»، «ابن عباس» و «عمر» منظور این است که: و آن‏گاه که هر انسانى با همسان و همانند خود قرین گردد و به هم بپیوندند.
در آیه شریفه از انسان به «نفس» تعبیر شده است، از «روح» نیز گاه با این تعبیر یاد می گردد.
با این بیان منظور این است که: در آن روز هر انسانى با همانند خویش از نظر اندیشه و عملکرد در دنیا، از دوزخیان و یا بهشتیان قرین می ‏گردد.
امّا از دیدگاه پاره‏اى دیگر، آن‏گاه که روح ‏ها به پیکرها نزدیک شده و همه آنها به پا می خیزند.
به باور پاره‏اى آن‏گاه که مردم فریب‏ خورده و دنباله‏ رو به سوى رهبران فریب‏کار روند و حقوق پایمال ‏شده خود را بخواهند.
امّا به باور پاره‏اى دیگر آن‏گاه که شایسته ‏کرداران با حوریه‏ هاى بهشتى ازدواج نموده و کفرگرایان و بیدادگران با شیطانها.

وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ‏

و آن‏گاه که کارنامه‏ هاى زندگى گشوده شود.
میدانیم که فرشتگانِ‏ نویسنده و مراقب انسان در زندگى او، همه اندیشه‏ ها و عملکردهاى او را نوشته ‏اند و آن روز آن را می گشایند تا صاحبان آن اعمال شایسته و ناروا، آنها را بخوانند و پاداش و کیفر خود را بر اساس عدل و داد دریافت دارند.
وَ إِذَا السَّماءُ کُشِطَتْ‏
و آن‏گاه که آسمان از جا کنده و درهم نوردیده شود.
از دیدگاه برخى منظور این است که: و آن‏گاه که آسمان - بسان پوستى که از تن حیوان به شدت کنده می ‏شود - از جا کنده شده و آن‏گاه در هم پیچیده و نابود میگردد.
امّا از دیدگاه برخى دیگر، آن‏گاه که آسمان - به سان سقفى که از جاى خود کنده شده است، از جاى کنده می ‏شود.
و به باور پاره‏اى، آن‏گاه که پرده از روى آسمان برگرفته می ‏شود.
واژه «کشط» به معنى برداشتن پرده و روپوش از چیزى است که پوشیده است؛ درست بسان برداشتن پوست از کوهان شتر.
وَ إِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ‏
و آن‏گاه که دوزخ شعله‏ ور و برافروخته گردد.
به باور پاره‏اى منظور این است که: و آن‏گاه که دوزخ شعله‏ ور گردد و هر لحظه بر شدت برافروختگى آن افزوده شود.
امّا به باور «قتاده» منظور این است که آنچه باعث برافروختگى و شعله ‏ور شدن دوزخ و شدت آن میگردد، خشم خدا بر ظالمان و بر گناهان و پلیدکارى‏ هاى انسان‏هاست. وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ‏
و آن‏گاه که بهشت پر طراوت و زیبا را نزدیک آورند.
آرى، آن روز بهشت را به شایسته‏ کرداران و نیکان نزدیک می ‏سازند تا در آن درآیند.
عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ‏

آرى، آن روز هر کس هر آنچه را فراهم آورده است می ‏داند و در می ‏یابد که براى آن روز چه کارى انجام داده و چه توشه‏ اى حاضر ساخته است.

از دیدگاه پاره‏اى منظور این است که: در آن هنگام هر کس می ‏داند که چه کارهاى شایسته و ناشایسته‏ اى انجام داده است.

 قســـم دلا بـه طــارق و آیـاتِ نــور آن

                       قسمهمی به آتش و خشمِ ستارگان

 قســـم بـه آیـه آیـه ی قـــرآن ایــزدی

                       قســـم چنـان به وسعت دنیـای بیکران

قســـم بـه اشک خـون یتیمان روزگار

                       قســم به جـان پـاکِ پیمبـر، عزیزِ جان

قســم به آه و لـرزش سیاره ی زمین

                       قسم به آتشی و به طوفان در آسمان

قسم دلا به حسرت یک قطره آب،نیز

                       قســم بـه گـیســوانِ پـریشـانِ مـادران

           گــر دیو غم، نکشد دســتِ خـــود ز جــور

           پایان رسد که عـمر زمین در زمــانه، هان