گــل نــوری کـــه در سحـــر آمد
مـــاه مــن بـود، کـــز سفـــر آمد
در سرایی کـه عشق میخواندند
دیـــو رفـــت و فــرشـــتـه در آمد
فتنه ی چــــرخ دیده بود آن پیــر
در پــی دفـــــع فتنـــه گـــــر آمد
گـر چه از شرق بر زند خورشید
آفِـتـــــــابـم زِ غــــــــرب بـر آمد
پُــــر گهـــــر مـــردِ ایـزدِ سبحـان
فاتــحِ مـــــرز پُُـــــــرگهـــــر آمد
عـــاقبــت بـر نجـــات محـــرومان
دیــدم از غیـــب یـک نـفـــر آمد
مـــرغ طوفانزده به جان بگریخت
تا کـــه امـــواج عشـق تَــر آمد
منتــظـــر بــودم عــاشـــقی آیـد
اهـــلِ دل را کـــه مُنتَــظَــر آمد
مــــژده یـاران قیــــام عالـــــم را
در سحــــرگاهـم این خبــر آمد
طـــارقا روبهـــــان نمی مـــاننــد
گــــــر ببینـنــد شــیــر نَـــــر آمد
کلمات کلیدی:
